Musa Yaqub. Sevincə nə var ki...

Bütün daşlarınla, torpaqlarınla,
Bütün çaylarınla, bulaqlarınla
Dol mənim könlümə,
                                  vətənim mənim!

Bütün sevinclərin qəlbimə dolsa,
Sinəmə sığışar,
                          bu deyil hünər.....
Sevincə nə var ki,
                            bir dünya olsa,
Onu quş qanadla apara bilər.

Əsən çovğununla,
yağan qarınla,
Gir mənim könlümə,
                           vətənim mənim.
Hələlik Arazda
                         bir qətrə yaşım,
Sahillə bir misra
                          kiçik savaşım,
Qoca palıdında
                          bir yarpaq səsim,
Dağlarla bir-iki söz-söhbətim var.
Sal mənim çiynimə ağırlığını,
Bəlkə elə buna dəyanətim var.

Demə şəhidlərin,
                           qəhrəmanların
Həvəsi könlümə bir anlıq düşür,
Sal mənim çiynimə
                              ağırlığını
Görüm Babəklərin, Səttarxanların
Çiyninə nə boyda
                            ağırlıq düşür?!

Sən məni özünə -
                       bir yurda döndər,
Koroğlu qoluna
                          çevir qolumu,
Könlümü
                 al Dədə Qorquda döndər.
Ürəyim fərəhdən dönsün bir dağa,
Genəl gözlərimdə
                          kainat kimi.
Sal mənim çiynimə ağırlığını,
Qıçlarım dizəcən getsin torpağa
                                     bir Atlant kimi

Sən hakim olanda,
                              könlümə hakim,
Belə kükrəyirəm,
                              belə coşuram.
Sal mənim çiynimə ağırlığını,
                                  ay anam mənim,
Borcundan çıxmağa hazırlaşıram.

                                                Fevral , 1970