Həmid Herisçi. Ey, mənə bənzər insan, Mən daim səni axtarıram…














Bu aləm ağı qaranı özündə birləşdirən
                             qorxunc ağcaqayın idi,
                             bu çoxdan aydın idi,

göydəki ulduzları quru meyvə kimi
                             suya salmaq lazım idi,
                             bu çoxdan aydın idi…

Ey, mənə bənzər insan, sən hardasan?
hardasa yaxındasan
pərdənin arxasındasan,
ürəyin darıxır,
əlində kibrit qutusunu
                           oynatmaqdasan…

bu ucuz şorbaların buğundan tərləmiş
güzgülərin üstündə
mən barmağımla hansı sevgimin adını yazım?
bilmirəm ölüm,
                          yoxsa qalım.

bəlkə gedim, o mənə bənzər insanı

                         axtarım tapım,

bir əsgər kimi bel kəmərinin toqqasını

                        silib parıldadım,

onun qabağına çıxım?

Ağ ev, Qızıl meydan sözlərindəki
rənglərə olan qədim inamlara,

                        bəlkə də yalanlara,

məndə bir inam

qalmayıb,
                      zaman bizə verdiyi

maaşları azaldıb,
                     bilirəm, mənə bənzər o insan
gəlib buralarda məni

axtarıb…
                     ancaq tapmayıb…

burdakı yazı mizlərinin üstünə

                     fahişələrin telefon nömrələri yazılıb,

kim gəlib, bildiyi başqa nömrələri də

                    ora artırıb,

mizlərin üstündə boş yer qalmayıb!

bütün bunlar

                    mənim varlığımı sarsıdır,

ey, mənə bənzər insan, indi, bu gün

                   bizim görüşümüzün vaxtıdır !!!

Alatoran