Vaqif Bayatlı Odər. Donurdu Hadinin əlləri

Soyuğu başladı
              yetim bir məmləkətin
Keçən ilin soyuğu qıçında
              kasıb qaçıb gizlənmişdi
              cındırının içində.
Soyuq ayı dərisindən də keçirdi,
kasıbın cındırından keçmədi
              - Gözümüz aydın!
              Kasıb soyuqdan küsüb!
Qapılılar bağladı qapısını,
               pəncərəlilər pəncərəsini:
               özləri bilərlər -
               kasıb soyuğun
               soyuq kasıbın.
Hamı qaçıb gizlənəndə
               sınıq pəncərələrə
               tutulmuş qəzet kimi
               şairlərə gəlir
               dünyanın soyuğu.

Donurdu Hadinin əlləri.
Qapılılar qapısını bağlamışdı,
pəncərəlilər pəncərəsini.
Buzdan, şaxtadan
                  yollar da qalın.
Qara torpaq da qalın, qalın -
üstündə nə qəbir qazılar,
                 nə dua oxunar.
Allah da bağlamışdı
O dünyanın yolunu.
Bir atlı keçirdi
           allah bağlayan yoldan.
           dərd açan yoldan
            atlının bığları eşmə.

Canım atlı, gözüm atlı,
bu dünyanı keçməyə
ya bu atı bağışla,
atı bağışlamırsan,
atın ağzındakı odu bağışla.
Odu da bağışlamırsan,
gəl bu bığları bir də eşmə!
Donurdu Hadinin əlləri.
Səsinə at dayandı,
           atın ağzındakı od dayandı.
Atlı qamçıladı atı,
od çıxırdı atın ağzından.
Donurdu Hadinin əlləri.
qaça-qaça soxdu əlini
              atın ağzına.
Atlı qamçıladı atı,
             at qaça-qaça
             yumdu ağzını.
Donurdu Hadinin əlləri.
Çıxartdı ürəyinin yanından
sata bilmədiyi şeirləri,
od vurdu şeirlərə
soxdu əlini odun içinə.
əli ürəyinin içindəydi.
Od dəydikcə
             əriyir, əriyirdi buzlar,
             axıb gedirdi
             ulu-ulu çaylara sarı.
...Şeirin odu
             axıb isitdi
             çölləri, dağları
             məzarları da.
Mirzə Ələkbər
           qalxıb ulu məzarından
               ulu bir çay qırağında
                   ciyərinin qanını yuyurdu.